
Dzięki Twojej ofiarności możemy wspólnie troszczyć się o nasz kościół i rozwijać życie parafialne.
Każda wpłata ma znaczenie!
Dzięki Twojej ofiarności możemy wspólnie troszczyć się o nasz kościół i rozwijać życie parafialne.
Każda wpłata ma znaczenie!
W administracji kościelnej Niewiadom należał do parafii św. Jacka w Radoszowach. Jednak część mieszkańców miejscowości spełniała praktyki religijne w kościele w pobliskich Niedobczycach.
W czasie wizytacji parafii Radoszowy ks. Biskup Ordynariusz Herbert Bednorz odprawił Mszę w. na osiedlu Gustawa Morcinka w Niewiadomiu w mieszkaniu inwalidy p. Hajskiego. Wielu mieszkańców było obecnych na tej Mszy św., gdyż odległość do kościoła parafialnego w Radoszowach, szczególnie dla osób starszych, była dość znaczna.
W 1975 roku z inicjatywy ks. Lucjana Moronia została otwarta salka katechetyczne w prywatnym mieszkaniu. W bardzo trudnych warunkach lokalowych katechizacja trwała 3 lata. Jesienią 1976 roku do Niewiadomia przybył ks. Władysław Kolorz, który początkowo odprawiał nabożeństwa w przedsionku prywatnego domu Anny Maćkowiak; potem zaś na placu przy Osiedlu Morcinka. Ilość uczestników tych Mszy św. systematycznie wzrastała.Po I procesji Bożego Ciała na Osiedlu, prowadzonej przez ks. proboszcza Sylwestra Antosza i ks. Jana Burka z Radoszów ustalono, że nowa parafia będzie pod wezwaniem Bożego Ciała i św. Barbary. Zostało to zaakceptowane przez ks. Biskupa Ordynariusza Herberta Bednorza dnia 8 maja 1978 roku.
W 1978 roku salki katechetyczne urządzono w nowo postawionym dwurodzinnym domu, jego piwnice przekształcając w tymczasową kaplicę. Jej poświęcenie nastąpiło 22 lutego 1979, kiedy to ks. Biskup Herbert Bednorz utworzył w Niewiadomiu Stację Duszpasterską. Od tego dnia też prowadzone są księgi parafialne. W maju 1979 roku odbyła się w Niewiadomiu pierwsza uroczystość komunijna oraz pierwsza Oaza Modlitwy.
W sierpniu 1980 roku górnicy wysunęli postulat budowy kościoła w Niewiadomiu. Na pozytywne rozpatrzenie wniosku przez władze czekano trzy lata. 14 sierpnia 1982 otrzymano pozwolenie na zorganizowanie cmentarza oraz budowę tamże kaplicy; a 3 października tegoż roku erygowano w Niewiadomiu parafię. W 1983 roku zaś wspólnota otrzymała wreszcie zgodę na budowę samego kościoła.
Kamień węgielny już wcześniej -10 października 1982 – w Rzymie został poświęcony przez Jana Pawła II. Projekt architektoniczny kościoła opracował inż. Marian Skałkowski; konstrukcyjny zaś inż. Robert Szota. Prace budowlane natomiast rozpoczęto w 1983 roku. Większość z nich wykonali sami parafianie.
rozpoczęcie wykopów pod główny segment kościoła.
Trzydniowe, całodzienne betonowanie dolnych ścian i stropu dolnego kościoła; wykonanie stropów nad segmentami B i C, budowa dachów; fundamenty pod dzwonnicę i ściana zachodnia; prace zabezpieczające pod ziemią.
Wykonanie fundamentów pod dzwonnicę, budowa ściany zachodniej i rozpoczęcie prac zabezpieczających.
Betonowanie poziomu chóru aż do schodów wejściowych; montaż rusztowań pod dach; dzięki pracy parafian uruchomiono zakrystię, kancelarię, bibliotekę, sanitariaty i salki katechetyczne.
Poświęcenie salek katechetycznych przez ks. biskupa Józefa Kurpasa.
Zakończenie prac przy dachu (rozszałowanie). Kontynuowano murowanie ścian, tynkowanie i krycie dachu
montaż dużego krzyża metalowego na szczycie dachu.
rozpoczęcie budowy dzwonnicy; odlane trzy dzwony: „Zygmunt” (mały), „Barbara” (średni) i „Dobry Pasterz” (duży). Założono okna, drzwi i rozpoczęto układanie marmurowej posadzki oraz betonowanie podłóg w pomieszczeniach przykościelnych.
autorami wystroju wnętrza zostali Zygmunt Brachmański i Marian Skałkowski. Powstały rzeźby i płaskorzeźby, ołtarz oraz tabernakulum z brązu i marmuru.
Zadaszenie dzwonnicy, malowanie korytarzy i klatek, montaż balustrad, przywiezienie tabernakulum i zamontowanie ołtarza.
wizyta biskupa seniora Herberta Bednorza: wmurowanie kamienia węgielnego i aktu erekcyjnego, poświęcenie nowej zakrystii i kaplicy dla matek z dziećmi.
ostatnie prace: oświetlenie, malowanie stolarki, wstawianie ławek, porządkowanie placu budowy.
konsekracja świątyni przez abp. Damiana Zimonia; w ołtarzu umieszczono relikwie św. Innocentego i św. Placyda.
Wystrój wnętrza kościoła w Niewiadomiu jest dziełem rzeźbiarza Zygmunta Brachmańskiego oraz architekta Mariana Skałkowskiego, którzy stworzyli unikalne, oryginalne rzeźby i płaskorzeźby.
Centralnym punktem prezbiterium jest ołtarz wykonany z brązu i marmuru, którego rzut przedstawia ręce Chrystusa łamiącego hostię. Nad ołtarzem góruje duża płaskorzeźba z brązu, przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstałego spotykającego się z Apostołami. Tabernakulum, również wykonane z brązu i marmuru, ozdobione jest symboliczną płaskorzeźbą przedstawiającą rękę Chrystusa.
Ambona została ozdobiona płaskorzeźbą symbolizującą gorejący krzew. Jest to odwołanie do Księgi Wyjścia i symbol Bożej obecności, co podkreśla znaczenie Słowa Bożego głoszonego z ambony.
Podczas konsekracji świątyni, 12 kwietnia 1987 roku, w ołtarzu zostały umieszczone relikwie męczenników: św. Innocentego i św. Placyda.
Wystrój kościoła jest pełen głębokiej symboliki. Skupia się na centralnych prawdach wiary: Eucharystii (ręce Chrystusa łamiącego chleb), Zmartwychwstaniu (Chrystus Zmartwychwstały) oraz Słowie Bożym (gorejący krzew). Dzięki temu wnętrze świątyni nie tylko zachwyca formą, ale też prowadzi wiernych do głębszego przeżywania liturgii.
Budowa kościoła pw. Bożego Ciała i św. Barbary była wielkim dziełem całej wspólnoty. Dzięki zaangażowaniu parafian i wsparciu duszpasterzy powstała świątynia, która stała się sercem Niewiadomia.
© 2025 Wszystkie prawa zastrzeżone | Polityka prywatności | Wdrożenie strony KAAK STUDIO | adminhost.pl
© 2025 Wszystkie prawa zastrzeżone | Polityka prywatności | Wdrożenie strony KAAK STUDIO | adminhost.pl